สาธุ ขอให้บุญกุศลที่พี่วันและน้องสาวคนนี้ที่ทำมาทั้งหมด จงส่งผลดลบันดาลให้พี่วัน ฟื้นคืนสติมาในเร็ววันนี้ด้วยเทอญ
วันรุ่งขึ้นเราเดินทางไปเยี่ยมพี่วันกันอีก ..ไปกันสองคนกับพี่รัตนา พี่คนไทยที่เป็นเพื่อนสนิทกับพี่วัน
พี่รัตนา ยอมหยุดงานหนึ่งอาทิตย์ เพื่อไปเยี่ยมพี่วัน ถึงแม้ช่วงนี้พี่วันจะรับรู้หรือไม่ก็ตาม เราจะพยายามไปเยี่ยมให้บ่อยที่สุด
เราสองคนหลงทางกันเกือบชั่วโมง ด้วยความที่วันแรกที่ไปเยี่ยมพี่วันไม่ได้ใส่ใจที่จะจำทาง
มัวแต่กังวลเรื่องอาการของพี่วันที่น่าเป็นห่วง
พอไปถึงรพ. เข้าเยี่ยมพี่วันไม่ได้ เพราะเจ้าหน้าที่บอกว่าหมอกำลังตรวจพี่วันอยู่
ให้เรารอก่อน
หากตรวจอาการพี่วันเสร็จแล้ว พยาบาลจะโทรออกมาบอกเจ้าหน้าที่หน้าห้อง ICU
...เรานั่งรอ ยืนรอ ด้วยใจกระวนกระวายกระสับกระส่าย ในความเป็นห่วงพี่วัน
อยากรู้ว่าพี่วันอาการเป็นอย่างไร ทำไมหมอตรวจนานจัง
เวลาผ่านไป 3 ชม. ก็ยังไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังซักกริ๊งเลย เราจึงเข้าไปติดต่อสอบถามเจ้าหน้าที่หน้าห้อง ICU
เจ้าหน้าที่หน้าห้อง ICU ก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีค่ะ โทรเข้าไปถามพยาบาลเฝ้าไข้พี่วัน คำตอบเหมือนเดิม คุณหมอยังตรวจไม่เสร็จ
โห...ใจเราเต้นระทึกอีกแล้ว
เรานั่งไม่เป็นสุข ห่วงอาการพี่วัน ยืนรออีก หนึ่งชม. เข้าไปติดต่อสอบถามเจ้าหน้าที่หน้าห้องอีกครั้ง และบอกเหตุผลเขาว่าเราเดินทางมาไกล และวันนี้มี Thunderstorm เราขอเข้าเยี่ยมซัก 5 นาทีได้ไหม
หากฝนตกหนักเราขับรถกลับบ้านกันลำบาก...เจ้าหน้าที่โทรติดต่อเข้าไปให้อีก
คำตอบที่ได้คือ ให้เข้าเยี่ยมไม่ได้ในเวลานี้ คุณหมอตรวจพี่วันยังไม่เสร็จ อาจจะตรวจเสร็จประมาณอีกครึ่งชม. หรือไม่แน่นอน
เรามีความหวัง ยืนรอต่อไป ...
หนึ่งชม.ผ่านไป เวลาขณะนั้น 3 ทุ่ม ยังไม่มีวี่แววที่จะได้เข้าไปเยี่ยมพี่วัน
ท้องฟ้ามืดครึ้ม Thunderstorm กำลังจะตกหนัก เราจึงตัดสินใจกลับบ้านก่อน
...พี่วันต้องเข้มแข็ง และกลับมาแข็งแรง น่ารัก เป็นพี่วันคนเดิมนะคะ น้องสาวคนนี้ จะนั่งสวดมนต์ ภาวนา ส่งกำลังใจถึงพี่วันตลอดเวลา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น