หลังจากทำบุญเข้าพรรษาเสร็จ รีบเดินทางไปเยี่ยมพี่วันกัน
อาการของพี่วัน ดีวันดีคืน พัฒนาดีขึ้นเรื่อย ๆ ลืมตาได้กว้างขึ้น
เหลือบตามองหาพวกเราที่ไปเยี่ยม
ยกมือขึ้นเกาหน้า เกาหัว
พี่รัตนาช่วยเอามือลูบหน้าเกาหน้าให้ ความรู้สึกของพี่วันชอบให้ลูบน่ะ เหมือนจะเพลิน
พยาบาลต้องใส่นวมที่มือไว้...ป้องกันพี่วันจะดึงสายที่คอออก
วันนี้หมอต้องให้เลือดพี่วัน
บางครั้งเห็นพี่วันทำปากขมุบขมิบ อาจจะรู้สึกปวดหัว เจ็บปวดตามเนื้อตัวที่ยังอักเสบอยู่
แต่ยังพูดไม่ได้..มองไปที่ปากของพี่วันเหมือนแกจะพูดได้ซักสองคำ เสียงไม่ออกเพราะเจาะคอใส่หลอดอาหารไว้
วันนี้...ได้เห็นพี่วัน พวกเราใจชื้นขึ้นมามาก พี่วันอาการดีขึ้นเยอะ จากที่หมอเคยบอกกับเราเมื่ออาทิตย์แรกที่พี่วันเข้ารับการรักษาที่รพ.ว่าพี่วันจะมีชีวิตรอดได้แค่ 5% ให้พวกเราทำใจไว้ ..แต่มาวันนี้ พี่วันอาการดีขึ้นเรื่อย ๆ ทุก ๆ วัน
พี่วันชอบนอนมือก่ายหน้าผาก
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น