พี่รัตนาเลิกจากทำงานบ่ายโมงกว่าแล้ว...รีบพากันไปเยี่ยมพี่วัน ทั้ง ๆ ที่เหน็ดเหนื่อยจากงาน
ใจของเราสู้เพื่อพี่วัน ไปถึงรพ. บ่าย 3 โมง
วันนี้เราดีใจจนน้ำตาไหล...
พี่วันจำพวกเราได้ และเรียกชื่อ นามสกุลได้ถูกต้อง
แต่บางครั้งสมองของพี่วันยังมีอาการสับสนอยู่มาก
มีอาการเหม่อลอย ไม่สบตาเรา ...
พวกเราพยายามชวนคุย แต่สายตาของพี่วันจะมองไปที่อื่นตลอดเวลา
....ฝนตกหนักมาก...
....ฝนตกหนักมาก...
พี่รัตนาถาม.." วัน...ขาแกไปโดนอะไรมาว่ะเนี่ย ! "
พี่วันตอบ " โดนไอ้จอห์นเตะ ! "
พวกเราหัวเราะฮาเลย พี่วันก็ยิ้ม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น